Ég er alltaf að græða.

Þennan græddi ég í gær á afmælisdegi elsta sonar míns, hann þykist hafa grætt hann í afmælisgjöf, en það var nú ég sem græddi hann og það svo gott sem fyrirhafnarlaust, svona bara "smá" stress.

Þennan græddi ég undir haust er leið og það líka fyrirhafnalítið af minni hálfu, bara "smá" stress.

 Og svo fékk ég eina fyrir rúmum 4 árum og líka fyrirhafnarlítið, bara "stress" að öðru leyti voru það dætur mínar sem sáu um erfiðið og þeirra makar um það stress sem þeim bar og áttu skilið.

Ég græddi bara.