Og allt í réttri röð.

Aldnir sveinar erum við

ansi baldnir forðum,

héldum lengi sama sið

sagt í fáum orðum.

 

Á það benda aðeins vil

allar kenndir spilltar,

ýmsa hrekki áttum til

engir þokkapiltar.

 

Fórum við um foldarbyggð

fundum minni bökin,

enga virðum annars dyggð

eflum fantatökin.

 

Valdasleikir fyrstur fór

finnur ýmsar leiðir,

annar nefnist yfirklór

einagt flækjur greiðir.

 

Bindum fjötur Bankagaur

býsna oft á veiðum,

rænir glaður annars aur

oft á dimmum leiðum.

 

Hans er staðan varla veik

víða tekur spretti,

kvikan nefni Kúluleik

kunni ýmsa pretti.

 

Allt er bruðlið upp á gátt

innan landsins skerja,

Hagagægir hefur átt

hagsmuni að verja.

 

Geyma flokkar gamlan streng

greini furðu stundin,

Erfðakvóti eflir feng

orft í braski fundin.

 

Kann því margur kvíðasár

kostnað axlar þjóðin,

er Tryggingargrani grár

greypum hrifsar sjóðinn.

 

Er frá ölluláni laus

lá í móki kyrru,

Stjórnardoði hengir haus

hafnar engri fyrru.

 

Eigenduna efla bar

átti hjálpar tökin,

Fréttasnata frasinn var

freðinn, efnistökin.

 

Eftirlitið ófært tel

annar meðan plottar,

ekki reyndist vinna vel

Vökustaurinn dottar.

 

Lagði víða lúmskann streng

lítt við greiða kenndur,

Sjóðaraumur sendir feng

suður aflandsstrendur.

 

Okurkraka kenna menn

Kvíði fylgir honum,

banka jafna birtist, enn

býr í verslunonum.

 

Bankastjóra vitið valt

virtist tæpast með,

Sjensagutti sótti allt

sukkið, eflir veð.

[Sveinn Sigurjónsson Galtalæk ll]